Ik mag graag columns lezen. Dat doe ik dat voornamelijk in de kranten die ik lees. Van de “ikjes” in NRC, via de columns van Sylvia Witteman in de Volkskrant tot de mooie teksten van Daniel Lohues in het Dagblad van het Noorden. Soms ontzettend grappig, soms ontroerend en soms onbenullig. Maar dat die mensen steeds weer de moed opbrengen om zo’n column te schrijven, vind ik knap. Komt natuurlijk deels door de afspraak die ze hebben dat ze af en toe zo’n tekst moeten aanleveren. Een mooie stok achter de deur. Zullen ze wellicht ook af en toe van balen. Maar je doet dat vast niet structureel als je er ook geen lol aan hebt. Zoveel zal het qua geld niet opleveren.
Tegelijkertijd vind ik ook dat het een mooie vorm is van vastleggen van dingen die gebeuren en hoe mensen daar tegen aan kijken en er mee omgaan. Bijna geschiedschrijving dus. En dat vastleggen van dingen die gebeuren, even stilstaan bij het moment en daar een kleur aangeven, ja, dat vind ik wel mooi. En in de stemming waar ik nu in ben denk ik, dat moest ik ook maar eens gaan doen. Stukkies schrijven met enige regelmaat. Leuk als ze ook gelezen worden, maart het schrijven zelf is ook al een mooie bezigheid. Even stilstaan bij dingen die anders zo snel voorbij gaan. Even een reflectie op zaken die zich voordoen. Met een eigen kleur en interpretatie. We gaan het proberen!