Het kan mij soms verbazen. Misschien wel meer dan soms. De ongelijkheid in ons land neemt alleen maar toe, veel mensen kunnen niet fatsoenlijk meer rondkomen, we hebben de stikstofproblematiek niet meer in de hand, de polarisatie neemt toe. En rechts groeit en wordt in elk geval niet kleiner. Veel problemen waar we tegen aan lopen, zouden prima door links en progressieve partijen opgelost kunnen worden. Maar de kiezer doet niet mee. En dat ligt vast niet aan die kiezer, maar vermoedelijk wel aan de linkse partijen. We, ik spreek maar van we, want ik hoor daar ook bij, spreken mensen onvoldoende aan. In beide betekenissen denk ik. Los daarvan is er natuurlijk ook een grote groep mensen in ons land die het eigenlijk wel goed heeft en die dat ook zo willen houden. Geen gezeur over klimaat of asielzoekers, lekker een paar keer per jaar een vliegvakantie . En de kinderen naar bijles, zodat ze vooral niet naar het VMBO gaan.
Hoe komt het toch dat links er niet in slaagt deze thematiek zo op te pakken dat we mensen daarin mee krijgen? Even kijkend naar mijn eigen partij. Ik zie Julian Bushoff zich in de kamer druk maken over de verschaling in de zorg. En Henk Nijboer over de woningnood. Vaak met succes. Toch thema’s die onze achterban aanspreken. Maar als ik dat zie, betekent dat natuurlijk nog niet dat onze achterban dat ziet, ik zit natuurlijk midden in de politieke PvdA bubbel. Bereiken wij onze achterban nog wel? Ik kan dat natuurlijk niet hard maken met cijfers, maar ik denk dat we onze mensen inderdaad niet of nauwelijks meer bereiken. En als dat klopt, dan kunnen Julian en Henk (en de anderen natuurlijk) nog zo hun best doen, en dat moet ook, maar of onze achterban dat dan in de gaten heeft is zeer de vraag. Veel leden van onze traditionele achterban hebben alle vertrouwen in de politiek verloren en ik denk dat velen van hen het nieuws op de, in mijn tijd gebruikelijke media, zoals kranten, het NOS-journaal, heel beperkt volgen. Als ze het al doen.
Maar andersom geldt het natuurlijk ook. Weten wij wel goed wat er allemaal leeft onder onze mensen? Waar komen we ze tegen? En als we ze al tegenkomen, luisteren we dan wel echt? Of stellen we ons weer lekker paternalistisch op, wij weten wel wat goed voor je is?
De vraag die ik stel is dus hebben wij wel voldoende contact met onze achterban, beide kanten op? En mijn antwoord is nee, dat is niet voldoende. Wil links weer vertrouwen, een brede achterban en dus weer positie krijgen, dan moeten we daarmee aan de slag. En volgens mij moeten we dan de mensen opzoeken, ook, en misschien vooral, fysiek. Hoe dat het beste kan, weet ik ook niet precies. In elk geval niet door met foldertjes bij een supermarkt of zo te gaan staan. Maar daar actief zichtbaar zijn waar al veel mensen zijn. Een ouderwetse marktkraam is niets mis mee. De wijken en de dorpen in. Dan maar wat minder in gemeente-, provincie- of waterschapshuis. Naar markten, dorpshuizen, wijkcentra. Natuurlijk gebeurt dat hier en daar al en nog steeds. Maar dat kan nog veel meer. En als mensen dan een verhaal hebben, een probleem voorleggen of een idee, reageer. Laat mensen merken wat je er wel of niet meedoet. En ja, je krijgt ook allerlei shit over je heen. Dat moet dan maar. Maar alleen met een extra Twitteraccount komen we er niet.
We doen goeie dingen, we hebben goeie plannen. Maar die kunnen altijd beter. In contact met mensen kun je uitleggen wat je doet en wat je niet doet. En kun je luisteren en reageren. En wellicht wat voor mensen doen. En dan doen Henk en Julian vast mee.